ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ
Τον Ιούνιο του 2017, οι οργανώσεις Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) και PROASYL δημοσίευσαν ένα Νομικό Σημείωμα που κατέγραψε τις πολύ ανησυχητικές συνθήκες διαβίωσης των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα. Οι δικαιούχοι προστασίας αντιμετώπιζαν όχι μόνο την έλλειψη ευκαιριών ένταξης στην ελληνική κοινωνία αλλά και τις συχνά ανεπαρκείς συνθήκες διαβίωσης και μια εξαιρετικά επισφαλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση, που πολλές φορές οδηγούσε σε αγώνα για απλή επιβίωση. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι RSA /PRO ASYL ήταν ότι μια ανάλογη κατάσταση υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των μέτρων προστασίας που κατοχυρώνονται στη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας αποφάνθηκε στις 31 Ιουλίου 2018 ότι δεν μπορούν να επιστραφούν στην Ελλάδα αναγνωρισμένοι πρόσφυγες χωρίς τις εγγυήσεις των αρμόδιων ελληνικών αρχών. Η συγκεκριμένη απόφαση βασίστηκε ανάμεσα σε άλλα στο Νομικό Σημείωμα (Ιούνιος 2017) της Υποστήριξης Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)/ PRO ASYL. Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε ότι θα πρέπει να εξεταστεί κατά περίπτωση κατά πόσον υπήρχαν εγγυήσεις για τον βιοπορισμό των ατόμων αυτών και κατά πόσον έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στέγαση και ιατρική περίθαλψη.
Μεταγενέστερες προσφυγές αναγνωρισμένων προσφύγων κατά αποφάσεων επιστροφής τους στην Ελλάδα ενώπιον των γερμανικών διοικητικών δικαστηρίων ήταν επίσης επιτυχείς και οι αποφάσεις βασίστηκαν μεταξύ άλλων στα πορίσματα του Νομικού Σημειώματος των RSA/PRO ASYL.
Στις 30 Αυγούστου 2018, οι RSA/ PRO ASYL επικαιροποίησαν του Νομικό Σημείωμα του 2017, επισημαίνοντας ότι οι συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα δεν έχουν βελτιωθεί. Πρόκειται για μία Έκθεση Πραγματογνωμοσύνης που κατατέθηκε ενώπιον Γερμανικού Διοικητικού Δικαστηρίου το οποίο εξέτασε τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζε ένας άντρας χωρίς οικογένεια που έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας, εάν επιστρεφόταν στην Ελλάδα. Η Έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις στην υποδοχή, τη φροντίδα και την ένταξη των δικαιούχων διεθνούς προστασίας.
Οι RSA/ PRO ASYL παρακολουθούν περιπτώσεις αναγνωρισμένων προσφύγων που έχουν επιστραφεί στην Ελλάδα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και καταγράφουν το πώς ζουν άστεγοι ή σε επισφαλείς συνθήκες σε καταλήψεις στην Αθήνα ή σε εγκαταλελειμμένα κτίρια χωρίς πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό. Χαρακτηριστική υπόθεση είναι αυτή της τετραμελούς ευάλωτης οικογένειας αναγνωρισμένων προσφύγων που επεστράφη από την Ελβετία στα τέλη Αυγούστου του 2018, η οποία δημοσιεύεται σήμερα. Μετά την επιστροφή τους, η οικογένεια κατέληξε άστεγη, δεν έλαβε τα αναγκαία επιδόματα και οι δυο γονείς δεν μπορούσαν να βρουν εργασία.
Στην πράξη, οι πρόσφυγες δεν έχουν ακόμα ασφαλή και αποτελεσματική πρόσβαση σε στέγη, φαγητό, ιατρική και ψυχολογική περίθαλψη ή στην αγορά εργασίας. Το καθεστώς διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα δεν μπορεί να εγγυηθεί μια αξιοπρεπή ζωή για τους δικαιούχους και δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία προστασία που υπάρχει μόνο στα «χαρτιά».
Οι επιστρεφόμενοι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν μόνο αδιέξοδα στην Ελλάδα
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων μηνών, η Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) / και το PRO ASYL κατέγραψαν τις συνθήκες διαβίωσης μίας τετραμελούς οικογένειας αναγνωρισμένων προσφύγων που επεστράφη στην Ελλάδα από την Ελβετία στα τέλη Αυγούστου 2018. Η δύσκολη κατάσταση της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης στέγης και της συνεχιζόμενης ανασφάλειας σχετικά με το βιοπορισμό και το μέλλον τους, δείχνει τη δεινή κατάσταση πολλών αναγνωρισμένων προσφύγων στην Ελλάδα, ιδιαίτερα εκείνων που επεστράφησαν από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) και το PRO ASYL είχαν τεκμηριώσει την επισφαλή κατάσταση των δικαιούχων διεθνούς προστασίας σε εκτενές νομικό σημείωμα το 2017[1] και σε έκθεση πραγματογνωμοσύνης το 2018[2]. Οι δύο αυτές αναφορές παρουσιάζουν τις ανησυχητικές συνθήκες διαβίωσης των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου του σοβαρού κινδύνου αστεγίας, την ανεργία, τα εμπόδια στην απόκτηση κοινωνικών παροχών και την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Με βάση τη συνεχιζόμενη έρευνα πεδίου, οι δύο οργανώσεις επαναλαμβάνουν την έκκλησή τους προς τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες να σταματήσουν τις επιστροφές αναγνωρισμένων προσφύγων στην Ελλάδα.
Ο Royar *, η Aza και τα δύο παιδιά τους έφτασαν στην Ελλάδα μετά την έναρξη ισχύος της Κοινής Δήλωσης Ε.Ε.-Τουρκίας και έμειναν για αρκετούς μήνες στη Χίο κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο Royar μας είπε ότι είναι επιζήσας θύμα βασανιστηρίων στη χώρα καταγωγής του.[3] Η Aza πάσχει από προβλήματα ψυχικής υγείας και ένα από τα δύο παιδιά της οικογένειας είναι χρόνια πάσχων ασθενής.
Η οικογένεια αντιμετώπισε εξευτελιστικές και ταπεινωτικές συνθήκες, καθώς και θέματα ασφάλειας κατά τη διάρκεια παραμονής τους σε μια σκηνή στη Χίο, εν αναμονή της ολοκλήρωσης των διαδικασιών ασύλου τους. Τον Νοέμβριο του 2016, η οικογένεια έπεσε θύμα – μαζί με πολλούς άλλους πρόσφυγες στο νησί – μιας ευρείας κλίμακας ρατσιστικής επίθεσης από άτομα που φέρεται να συνδέονται με την ακροδεξιά. Αργότερα λόγω της ευαλωτότητας τους, βρέθηκαν προσωρινά σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, στο πλαίσιο του συστήματος στέγασης του προγράμματος ΕΣΤΙΑ για αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες.[4] Πληροφορήθηκαν ότι μετά την αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες, η διαμονή τους στο σπίτι θα παρατείνονταν για μέγιστο χρονικό διάστημα έξι μηνών.
Με την αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες, η απουσία μακροπρόθεσμου εθνικού προγράμματος ένταξης για τους πρόσφυγες κατέστησε αδύνατη την προοπτική να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση στην Ελλάδα. [5]Δεν υπήρξαν βήματα ενσωμάτωσης από τις ελληνικές αρχές για να διασφαλιστεί ότι η οικογένεια θα έχει μια αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση που θα περιλαμβάνει ασφαλή στέγαση, διατροφή, πρόσβαση στην αγορά εργασίας και μαθήματα γλώσσας.
Η οικογένεια ταξίδεψε στην Ελβετία και ζήτησε εκ νέου άσυλο. Στο αίτημά τους επικαλέστηκαν την έλλειψη αξιοπρεπούς και ασφαλούς διαβίωσης, την έλλειψη κατάλληλης υγειονομικής περίθαλψη και θέματα ασφάλειας στην Ελλάδα. Ωστόσο, οι ελβετικές αρχές απέρριψαν το αίτημα τους ως απαράδεκτο. Στις 31 Αυγούστου 2018, η οικογένεια επεστράφη στην Ελλάδα σύμφωνα με το άρθρο 6 της οδηγίας για τις επιστροφές και τη διμερή συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών.[6] Η οικογένεια δήλωσε ότι δεν είχε πρόσβαση σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο για να αμφισβητήσει την απόφαση των ελβετικών αρχών ενώπιον των δικαστηρίων και ότι δεν τους δόθηκε καμία σχετική πληροφορία ή βοήθεια μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα.
Κατά την άφιξή τους στην Ελλάδα, κατέληξαν άστεγοι. Δεκάδες άλλοι πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων ευάλωτων περιπτώσεων, έχουν επίσης επιστραφεί στην Ελλάδα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσον αφορά την πρόσβαση στα βασικά οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα. [7]
Προσωπικό της Υποστήριξης Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) / PRO ASYL συνάντησαν την οικογένεια σε ένα πάρκο στο κέντρο της Αθήνας, πέντε ημέρες μετά την απέλασή τους από την Ελβετία. Από την πρώτη συνάντηση με την οικογένεια στις αρχές Σεπτεμβρίου, η RSA / PRO ASYL παρακολούθησαν την καθημερινότητά της οικογένειας, κατέγραψαν τις συνθήκες διαβίωσής της και παρείχαν νομική και κοινωνική υποστήριξη, καθώς και υπηρεσίες διερμηνείας στην οικογένεια. Οι RSA / PRO ASYL υποστήριξαν την οικογένεια στο αίτημά της για στέγαση ενώπιον αρμόδιων αρχών και ανθρωπιστικών οργανώσεων συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, του Δήμου Αθηναίων και του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (EKKA). Η οικογένεια αντιμετώπισε σειρά ανυπέρβλητων προκλήσεων, όπως την έλλειψη στέγης, την άρνηση των παροχών και την ανεργία.
–
–
_
[8] 
Κατά την περίοδο κατά την οποία οι RSA / PRO ASYL παρακολούθησαν την υπόθεση αυτή, η οικογένεια δεν είχε τα χρήματα για ενοικίαση σπιτιού ούτε είχε πρόσβαση σε άλλη ασφαλή λύση στέγασης, όπως η στέγαση για αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες ή οι ξενώνες για τους άστεγους. Οι προοπτικές επιβίωσης τους ήταν ζοφερές. Ήταν αναγκασμένοι να κοιμούνται σε ένα πάρκο και σε σπίτια γνωστών ή όσων υποστηρίζουν ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη. Η οικογένεια φιλοξενήθηκε επίσης σε ένα ξενοδοχείο για λίγες μέρες με την υποστήριξη μιας ΜΚΟ.
Κατά την επιστροφή της από την Ελβετία, η τετραμελής οικογένεια δεν μπόρεσε να επωφεληθεί από το πρόγραμμα στέγασης του προγράμματος ESTIA. Στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενούνται μόνο ευάλωτοι αιτούντες άσυλο που εισήλθαν στη χώρα μετά το 2015.[9] Κατ’ εξαίρεση, όσοι ζουν ήδη σε ένα από τα διαμερίσματα της ΕΣΤΙΑ και στη συνέχεια τους χορηγηθεί διεθνής προστασία, εξακολουθούν να φιλοξενούνται εκεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αναγνωρισμένοι πρόσφυγες (ευάλωτοι ή μη) που δεν έχουν φιλοξενηθεί ως αιτούντες άσυλο στα διαμερίσματα ΕΣΤΙΑ και αυτοί οι οποίοι έχουν επιστραφεί από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν είναι επιλέξιμοι για διαμονή στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος.
Επιπλέον, καθώς επεστράφησαν από άλλη χώρα της Ε.Ε. ως αναγνωρισμένοι από την Ελλάδα πρόσφυγες, η οικογένεια δεν μπορούσε να φιλοξενηθεί σε κέντρο φιλοξενίας για αιτούντες άσυλο. Τέλος, οι αιτούντες άσυλο που έφθασαν στην Ελλάδα μετά το 2015 και έμειναν σε δομές σε ένα από τα νησιά ή σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων στην ηπειρωτική χώρα, επιτρέπεται να παρατείνουν τη διαμονή τους σε αυτές τις δομές για περιορισμένο χρονικό διάστημα μετά την χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Οι RSA / PRO ASYL επισημαίνουν ότι η παράταση του χρόνου διαμονής στο πρόγραμμα ESTIA και σε επίσημα χώρους φιλοξενίας δεν έχουν επίσημα ρυθμιστεί μέχρι σήμερα.
Οι προσπάθειες της οικογένειας να βρει μια θέση σε έναν ξενώνα για άστεγους για σύντομη χρονική περίοδο / καταλύματα έκτακτης ανάγκης, απέτυχαν επίσης. Αυτοί οι ξενώνες στην Αθήνα έχουν περιορισμένες θέσεις και έχουν μακρές λίστες αναμονής. Κατά κανόνα, αυτοί οι ξενώνες δεν δέχονται οικογένειες ή άτομα που δεν μιλούν ελληνικά ή αγγλικά ή / και υποφέρουν από προβλήματα ψυχικής υγείας. Επιπλέον, ο μοναδικός ξενώνας για αστέγους που δέχεται οικογένειες, έχει αναστείλει τις δραστηριότητές του από τον Μάιο του 2018. Οι προσπάθειες για την εξεύρεση στέγασης στο πλαίσιο του “Συστήματος κοινωνικής στέγασης” του Δήμου Αθηναίων αποδείχτηκαν άκαρπες, καθώς το σχέδιο έχει περιορισμένους χώρους και μια μακρά λίστα αναμονής επίσης.
Επιπλέον, τα άτομα που διαμένουν σε ενοικιαζόμενα καταλύματα και θα υποβάλουν αίτηση για το νεοσυσταθέν “επίδομα ενοικίου” το 2019, πρέπει να είναι μόνιμοι κάτοικοι νομίμως στη χώρα για τουλάχιστον πέντε έτη. Αυτό ήταν ένα ακόμη ανυπέρβλητο εμπόδιο για την οικογένεια στις προσπάθειές τους να βρουν ασφαλή στέγαση.
Καίτοι τα δύο παιδιά του Royar και της Aza παρακολούθησαν μαθήματα σε σχολείο και έλαβαν κάποια υποστήριξη από Μη Κυβερνητική Οργάνωση που βοηθούσε τα παιδιά, οι γονείς δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα χρήματα για να τα ταΐσουν και να τα μεγαλώσουν.
Οι RSA / PRO ASYL υποστήριξαν την οικογένεια στη συλλογή όλων των απαιτούμενων εγγράφων για να υποβάλει αίτηση για το εισόδημα «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ).[10] Το ΚΕΑ είναι ένα πρόγραμμα κοινωνικής πρόνοιας που στοχεύει να προσφέρει ένα δίχτυ ασφαλείας για τα νοικοκυριά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων. Έχει εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια και βασίζεται στη υποστήριξη του εισοδήματος, στην πρόσβαση στις υπηρεσίες και στην υποστήριξη της επανένταξης στην αγορά εργασίας.[11] Το πρόγραμμα απαιτεί από τους δικαιούχους να πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια ιδιοκτησίας και εισοδήματος και να παρέχουν εκτενή τεκμηρίωση. Ο κατάλογος των απαιτούμενων εγγράφων περιλαμβάνει: αποδεικτικό διεύθυνσης ή βεβαίωση αστεγίας από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου ή το πιστοποιητικό χρήσης του κέντρου για άστεγους του Δήμου, απόδειξη τραπεζικού λογαριασμού και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.[12]
Ωστόσο, το αίτημα της οικογένειας απορρίφτηκε, καθώς δεν μπορούσαν να προσκομίσουν αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τη διεύθυνση (π.χ. συμφωνητικό ενοικίασης) ή βεβαίωση αστεγίας. Το τελευταίο παρέχεται από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων. Πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι στιγμής και κατά κανόνα βεβαίωση αστεγίας χορηγείται σε όσους αναγνωρίζονται ότι ζουν στο δρόμο από το προσωπικό του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων. Σύμφωνα με τις αρμόδιες αρχές, τα άτομα που διαμένουν μόνιμα σε στέγη υπό ακατάλληλες συνθήκες, όπως η έλλειψη νερού ή ηλεκτρικού ρεύματος, μπορούν επίσης να λάβουν βεβαίωση αστεγίας.[13] Η διαδικασία για αυτό είναι μία γραπτή αίτηση από τον ενδιαφερόμενο και μία κοινωνική έρευνα από το Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Αθηναίων. Ωστόσο, υπάρχουν λίστες αναμονής και δεν παρέχονται υπηρεσίες διερμηνείας.
Από την άλλη πλευρά, οι αρχές δεν έχουν ρυθμίσει τις διαδικασίες που θα επιτρέπουν σε άτομα που κοιμούνται προσωρινά σε σπίτια φίλων ή γνωστών και δεν έχουν μόνιμη διεύθυνση ή σε άτομα που ζουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια ή καταλήψεις να υποβάλουν αίτηση και να αποκτήσουν βεβαίωση αστεγίας. Ως εκ τούτου, αυτή η κατηγορία αστέγων, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας των Royar και Aza, δεν είναι σε θέση να αποκτήσει βεβαίωση αστεγίας και οι αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες δεν θα διεξάγουν κοινωνική έρευνα για την υπόθεσή τους. Η τρέχουσα πολιτική καλύπτει μόνο εκείνους που διαμένουν σε μόνιμη στέγη κάτω από ακατάλληλες συνθήκες.
Η οικογένεια αντιμετώπισε επιπλέον εμπόδια, καθώς δεν μπορούσε να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό και να έχει IBAN, επειδή απαιτεί απόδειξη μόνιμης διεύθυνσης και εκκαθαριστικό. Επίσης, η οικογένεια δεν μπόρεσε να λάβει επίδομα τέκνων, καθώς μία από τις βασικές απαιτήσεις είναι η δεκαετής νόμιμη διαμονή στην Ελλάδα.
Τα ποσοστά ανεργίας, η φτώχεια και η ανισότητα παραμένουν υψηλά, παρά τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των ελληνικών αρχών.[14] Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες των κρατών μελών της Ε.Ε με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας. Τον Σεπτέμβριο, το επίσημο ποσοστό ανεργίας ήταν 18,6% και το ποσοστό ανεργίας των γυναικών ήταν 23,4%.[15] Τα γλωσσικά εμπόδια αποτελούν για τους πρόσφυγες ένα περαιτέρω μειονέκτημα.
Οι Royar και Aza προσπάθησαν, αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν απασχόληση και δεν έλαβαν καμία παροχή από τις αρμόδιες αρχές.
Η Aza μας είπε: «Έδωσα τα στοιχεία μου σε διάφορα γραφεία ευρέσεως εργασίας. Έψαξα στη γειτονιά και ρώτησα τριγύρω …. Αλλά μέχρι τώρα κανείς δεν μου τηλεφώνησε ποτέ … Μπορώ να πω ότι η κατάσταση στην Ελλάδα έχει επιδεινώσει την ψυχική υγεία μου. Με έχει διαλύσει …»
Οι δυο γονείς δεν μπόρεσαν καν να λάβουν κάρτα ανεργίας από το Γραφείο Ανεργίας του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), καθώς δεν διέθεταν απόδειξη μόνιμης διαμονής / ή βεβαίωση αστεγίας.[16] Η έλλειψη κάρτας ανεργίας σημαίνει ότι η οικογένεια δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε μια δωρεάν κάρτα χρήσης μέσων μαζικής μεταφοράς ενώ η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να αγοράσουν εισιτήρια για το μετρό και το λεωφορείο.
Όπως συμπέρανε πρόσφατα ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα διαδοχικά μέτρα λιτότητας και οι συνέπειές τους έχουν υπονομεύσει το δικαίωμα στην υγεία στην Ελλάδα. Ο Επίτροπος σημείωσε ότι: «Οι αναφερόμενες ελλείψεις σε προσωπικό και σε εξοπλισμό και οι συνέπειες τους στο ελληνικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης σε συνδυασμό με περικοπές στον προϋπολογισμό των μισθών και των συντάξεων των ασθενών, έχουν παρεμποδίσει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη».[17]
Η τετραμελής οικογένεια δεν αντιμετώπιζε μόνο την έλλειψη στέγης και την απόλυτη φτώχεια, αλλά τις ελλείψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, τον πολύ περιορισμένο αριθμό διερμηνέων και τους μακρούς καταλόγους αναμονής για ιατρικά ραντεβού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η οδύσσεια της συγκεκριμένης οικογένειας των προσφύγων είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα της κατάστασης που βιώνουν όλοι αυτοί οι ευάλωτοι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες που έχουν επιστραφεί από άλλες ευρωπαϊκές χώρες στην Ελλάδα και προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς να είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τα βασικά για την επιβίωση τους όπως ασφαλής στέγαση, επαρκές φαγητό και κατάλληλη υγειονομική περίθαλψη.
Τα λόγια της Aza εξηγούν αυτή την πραγματικότητα. Μας είπε:
«Δεν μπορούμε να είμαστε ασφαλείς εδώ. Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε εδώ …. Χρειαζόμαστε ένα σπίτι. Θέλουμε μόνο ελευθερία και ειρήνη. Εγώ, πρέπει να αναπνεύσω, (απλώς) να αναπνεύσω …. Θέλω να σπουδάσω και να δουλέψω. Θέλω μόνο να ζούμε σαν ανθρώπινα όντα, να μας σεβαστούν και να σεβαστούμε, να κοιμόμαστε με γεμάτο στομάχι, να νιώθουμε ασφαλείς … »
Βάσει της διαρκούς έρευνας πεδίου, η Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) και το PRO ASYL συνεχίζουν να παροτρύνουν τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να λάβουν όλα τα παραπάνω υπόψη και να σταματήσουν τις επιστροφές αναγνωρισμένων προσφύγων στην Ελλάδα.
Σημειώσεις
- RSA / PRO ASYL, «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ: Η επισφαλής επιβίωση των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα», 23 Ιουνίου 2017 στο: https://rsaegean.org/en/legal-note-rights-and-effective-protection-exist-only-on-paper/. ↑
- RSA/PRO ASYL Έκθεση πραγματογνωμοσύνης προς το Διοικητικό Δικαστήριο Greifswald στις 30 Αυγούστου 2018 σχετικά με την κατάσταση που αντιμετώπιζε ένας άνδρας δικαιούχος διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα σε περίπτωση απέλασής στην Ελλάδα. GR EN DE ↑
- Τα ονόματα έχουν αλλάξει για να προστατεύσουν την ανωνυμία των προσφύγων. ↑
- Το χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε αυτό πρόγραμμα υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και τους δήμους και καλύπτει στέγαση και την χρηματική οικονομική βοήθεια. ↑
- Βλέπε RSA/PRO ASYL έκθεση πραγματογνωμοσύνης 30 August 2018;Σχετικά με τα σχέδια του ελληνικού Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για μια νέα στρατηγική για την ένταξη των προσφύγων βλέπε: https://ec.europa.eu/migrant-integration/news/new-greek-strategy-for-integration-targets-10000-refugees-in-one-year. ↑
- Διμερής Συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Συμβουλίου για την επανεισδοχή ατόμων ευρισκομένων σε παράνομη κατάσταση και του σχετικού Πρωτοκόλλου Εφαρμογής της, Νόμος 3726/2008, ΦΕΚ 256/Α?17-12-2008 , είναι διαθέσιμο στον σύνδεσμο https://www.e-nomothesia.gr/diethneis-sunthekes/nomos-3726-2008-phek-256a-17-12-2008.html (στα ελληνικά). ↑
- Μεταξύ του έτους 2016 και του Οκτωβρίου του 2018, 65 άτομα επεστράφησαν στην Ελλάδα βάσει της διμερούς συμφωνίας μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας (Πηγή: Ελβετός Υφυπουργός Μετανάστευσης). Κατά την ίδια περίοδο, επιστράφησαν επίσης εννέα άτομα από την Ελβετία στην Ελλάδα βάσει του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ (Πηγή: Ελληνική Υπηρεσία Ασύλου). ↑
- Βλέπε RSA/PRO ASYL έκθεση πραγματογνωμοσύνης με ημερομηνία 30 Αυγούστου 2018. ↑
- Οι RSA/PRO ASYL παρακολουθούν περιπτώσεις ευάλωτων αιτούντων άσυλο που δεν είχαν ποτέ φιλοξενηθεί στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, αλλά παραμένουν σε κέντρα φιλοξενίας κάτω από συνθήκες που δεν πληρούν τα διεθνή πρότυπα. ↑
- Πηγή: https://keaprogram.gr/pubnr/Home/Contact. ↑
- Πηγή:https://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=18246&langId=en. ↑
- Άρθρο 5 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης αριθ. Δ13 / αριθ. /33475/1935 του Υπουργού Εσωτερικών, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, 15 Ιουνίου 2018, «Καθορισμός όρων και απαιτήσεων του ΚΕΑ». ↑
- Οι ακατάλληλες συνθήκες περιλαμβάνουν έλλειψη νερού ή/και ηλεκτρικού. ↑
- Πηγή: http://www.oecd.org/economy/economic-survey-greece.htm. ↑
- Πηγή : https://countryeconomy.com/unemployment/greece. ↑
- Βλ. RSA/PRO ASYL έκθεση πραγματογνωμοσύνης με ημερομηνία 30 Αυγούστου 2018. ↑
- Πηγή: https://www.coe.int/en/web/commissioner/country-monitoring/greece. ↑
